Wenk

De roman Wenk bevat allerlei literaire constructies waarin de figuur Fellenvoller centraal staat. Tussen zijn zoon en zijn vader in; geestelijk, te midden van de fabels en ideologieën waarop de westerse samenleving gebaseerd is; sociaal, als president van een republiek die tussen 1789 en 1989 gesitueerd is. Het boek geeft een beeld van de obstakels die een mens in de 20e eeuw ontmoet wanneer hij een voor zichzelf herkenbaar individu tracht te blijven terwijl hij tegelijkertijd aansluiting zoekt bij de collectiviteit door middel van een of andere vorm van creatief bezig-zijn. Hij heeft zich derhalve te meten met z’n opvoeding, z’n milieu en een aantal andere drijfveren zoals de psychoanalyse, het marxisme, en vooral bepaalde filosofische inzichten, die sedert het oude Griekenland in ons aller hersens rondwaren. Dat bij dit alle fenomenen als tijd, macht en taal een bijzondere rol spelen, behoeft geen betoog.

Op het moment dat het hier opgenomen fragment inzet, keert de hoofdfiguur zijn geheugen nog een keer om, en beginnen de flarden en snippers in een steeds vehementer recycling hem langzaam maar zeker terecht te stellen.
+ HP03 staat voor renaissance – de analyse van de formule vindt elders in het boek plaats.

De tijd knelt plotseling – aangeknepen voel ik me, even aangetikt, op
de spaakbenen en ellepijpen waardoorheen het transitoverkeer voortjaagt
van de kwabben naar de uiterste poriën van m’n bevinden – opschieten,
het essentiële alleen

het vernis dat in zijn grijnzende gelaktheid verbeten is vastgebeitst
op en tussen de vlakken bestaan, als een vernerving, een uitwaaiering
van veren, alle windstreken betrekkend, niet van zijn plaats komend/ vol
dynamiek, gelijk een constante depressie die samenpakt – hoost – en
opgevangen en doorgedrongen vast komt te zitten onder de lösslaag van
ons bewustzijn, met de afdrukken van een duizenden jaar oude flora
ingeprint, of als een gitte delfstof die tot energie omgezet weer
nieuwe dampkringen kan beschrijven

het vernis van beschaving
verheven – belangeloos – schoon
spel sproke kunst
de agio op het arbeidsbestaan
het schip in de fles drinkgelagen
volksdansende vrijheidsboomcorso
carnaval draaimolens ganzenbord halma
oker turquoise indigo
als in elkaar
ringende olympische
hoepels
houppelandes
hennines
die prachtige puntmutsen
met een sluier die neervalthet mysterieuze
tot op de hielen transparant dat over
de eeuwen heen ons
crinolinesnetvlies in
volantstrilling houdt
négligé
lingerie
slipjes panties – narcistisch bestreeld
vervlokkende schuimbaden waaruit een schalks ogenpaar wimpert

leven in evolutieve zin dus, bekeken doorheen de wazen en wasems van
taal en arbeid. Eerst ze maar even bij elkaar houden arbeid en
taal:mythologie als hun product om leven voort te zetten
hoe kan je mythologische
religiecomplexen bestrijden met
een weerwerk dat uit
godsdiensthetzelfde moeras
is opgeschoten?
metafysicaHebben ideeën niet alle
uniforme wortelscheuten:
een realiteit die zich aanpast aan de theorie
een theorie die zich losmaakt uit de praktijk
denken dat doel wordt in zichzelf:
het lijden – , want nooit
zal de wereld met z’n onwil en bekrompenheid ideeën laten aanwassen tot
stortbaden van verschoning en respijt. Is deze bekrompenheid niet een
creatie, en wel van hen die eigenlijk geen ontkramping willen? Die
eeuwig uit zijn op veranderen, bijsturen, oversturen. Is verandering
noodzakelijk? Nee verklaren alle mythologieën
met een strategie als vruchtbeginsel
die juist tot veranderen inspireert

een stap dichter nog op het vernis, de ogen verder toegeknepen, de
bovenlip over het tandvlees opgetrokken zoals vader wanneer hij tussen
zijn rozen stond. De mythologie van de Revolte, iedere westerling
inbeginseld – niet alleen de laatste twee honderd jaar
voorzien Opponenten deze struise veer
niet van zijn taaiste potenmoraal valt alleen
om in een vreemde houding te bekampen met
de hersenen af te kunnen wendenmoralisaties
en
ondanks alle misdadigheidvooroordelen te lijf
de soortte gaan
voort te zettenmet andere
– vouwbenen voor Opportunenvooringenomenheden
van een virulerend vluchtbeginsel
voorzien:knielenbiddennekkramp – slag

het vernis van beschaving dat zich tot een mozaïek heeft ingebeten, keurig
geordend, steentje voor steen. De meest helse: die van de onsterfelijke
ziel-, tegen de etterende wrat van de angst. Ik ben op mijn
leesomzwervingen de werking van de ziel ontelbare malen tegengekomen. Nooit
een beschrijving, nooit hoe zijn verhouding is tot zwaartekracht
zuurstofbloedenhormonen.

oog in oog met het mythologisch mozaïek – eindelijk na al dat HPO3 iets
middeleeuws. Want bij mozaïek denken we toch aan de middeleeuwen, met hun
beïnvloeding vanuit de zijpanelen: transadriatisch en cispyrenijns –
waar met name in het laatste, gedeeltelijk moorse luik, de griekse
wereld lange tijd geborgen bleef en gecultiveerd
ridderschap als voorloper van de massasport
ingetogenheid de trede naar exuberantie
de rijke ladder van gewelddadigheid

wat ik vaders opportune standpunten het meest verwijt is dat ze, in een
ander verband bijeengebracht dan het gebruikelijke – wat erg bemoeilijkt
wordt door een soort bezwering die ze daartegen ingebouwd hebben – totaal
niet meer kloppen, – noch met elkaar noch met een authenticiteit die ze
naast die bezwering, ieder voor zich ook nog mee- en bovenal
uitdragen. Inderdaad, wie mythologische complexen bestrijdt heeft al
ingeschreven voor het toernooi, heeft zich al neergelegd bij een arbitrage
vanuit een abstractum waarbinnen recht en rechtvaardigheid de lijfeigenen
zijn van regels die door niets dan door geld en bezit zijn geboeid. De
strijder kan zich slechts teweerstellen door de kleuren aan te nemen van
de eeuwenoverspannende boog
dat de individu afhankelijk is van de materie
waar de moraal onafhankelijk van is
de reclameleus
tegen de gevels van onze wolkenkrabbers, die verspringt in talloze
varianten
vrije wil
persoonlijkevrijheid
verantwoordelijkheidvrijhandelvreemde overheersing
elitevormingdekolonisatie
keuze tussen goed en kwaadeconomisch vazallendom
slavenhandel – verklaring van onafhankelijkheid
secessieoorlog – successieoorlog
zevenjarige – dertigjarige – honderdjarige – kinderkruistocht
vandalen
hunnen
goten
geloof aan de onsterfelijke ziel sterker dan het togende romeinse
rijk:politiek van nul en gener waarde
latifundia
oorspronkelijke kolonisatie
heloten – arbeid / schaarste
jagers
akkerbouw
karrewiel
pottenbakken
veeteelt
verzamelaars

de waarde van de individuele psyche reeds ingezaaid in het
neolithikum: interesse voor sociale aardverschuivingen nihil
spartakisten
rotarygastarbeiders
albigenzenvrijmetselaars
kinderarbeid
syndicalistenvrijhandel
vrijheidmaar die
steeds terugflitst in dezelfde mal: dat moraal een van buitenaf opgelegde
code is. Daar staat de koene Opponent te weinig bij stil wanneer hij,
eventueel met een dolk onder de rode lap, aanvalt, pareert en
schijnbeweegt tegen de akkoorden waarin de bestaansvoorwaarden
enharmoniseren: konsiese konsessies, waaruit het samenleven in al zijn
dubbelslachtigheid krijt
de radio aaneten
etendiëten
etengesprekken voeren
je zoontje voerenen tegelijk opvoeden
door je zoon gevoerd worden wanneer hij eenmaal uit de kluiten is
daar hebben we de zorgen, de wolk van goden in dank afgenomen, want
bestendiger verhinderingen om de schedel uit het zand op te richten,
zijn te nauwernood denkbaar

de mythologie, het melkgebit in ons denkvlees – er vallen al wat plekken
open – een natuurlijk proces – maar wat schuift ervoor in de plaats? –
en als dat eenmaal gaat afbreken of wegrotten

de mens is, om de rond hem woedende natuur enigermate tot rede te brengen,
hoe kon het anders, uitgegaan van zichzelf. Onder de indruk van dit
vermogen tot afstand nemen, projecteerde hij delen van dit proces
boven de natuur uit – bracht tot deze spiegelingen een verhouding tot
stands bidden – en legde later het verslag van al die avonturen vast in
vertellingen, die zelfs geletterden nog tot nostalgie naar een
analfabetistisch stadium kunnen verleiden
eerbiedwil tot totaaltegen m’n zoon had ik
geduldpessimismewillen zeggen – en heb
lijdenpathosook weleens gezegd
hoopnaïveteitgeloof ik – dat de
liefdespontaneïteitdualiteit
anarchisme/ individualisme

de mythologische trust kent zijn toevoerbedrijven:
magieincarnatie vitalismetranscendentie
het magische met de rataplan van offers riten en cultussen
magisch denken – animistisch – monotheïstisch
deze trits zal,
zelfs als hij
meer is dan een constructie achteraf
nooit door iemand
ervaren zijn
tamtamschedels op stokken maskers met spleetogen gluren in
andermans glazen spionnen geheime agenten cocktail parties
striptease kannibalisme koppentellen bij zitten en opstaan
bij hand opsteken duim omhoog -omlaag beulen en beulsknechten
aansprekers verzekeringsagenten hagen hagen van dienstig bedienende
bedoeners beuling bloedworst achterham beschilderde billen
bananen berokte met veren getooide met thursosstaf op jacht naar
chimaeren fata morgana ufoos cyklopen het boze oog waar de rimmel
uitloopt in de geulen van de abattoirs
cheirons en sfinxen
pogingen tot evolutietheorie
totemisme
vooroudervereringgehurkte bijzettinggezeten burgerij
éen kolossaal bloedspoor uit een neolithische ruiterbeschaving dat over
onze hoofden doorrimpelt in zwachtelen en pleisteren die van kijkgaatjes
zijn voorzien waardoorheen nieuwe maskers voor beginnen te dansen
bohèmesbarbarenesthetenavantgardisten
bloed aan de hoevenspaanse ruiters steekpenningendoofpot
bloed óver de hoeven over de terpentellurisch sanguinischpiknisch
picknickguirlandes korsoos torsoos tarzans gibbons lijfgardisten
fysiocraten choreografen marionetten ying yangchow chow kannels
kohorten kohieren mysteries en hun ontcijferingen en ontmanningen
eunuchenderwisjen en ratjetoe van rattenvangerspublicrelationagenten
talismannensjamannen

DROST FELLENVOLLER BEURT HET SCHAP MUSIGNY: 59 EFOREN

teruggekeerd, omjubeld en omstuwd door een onafzienbaar woud van
stengelende armen, vuisten, vlakke palmen en gespreide vingers en
letterlijk opgeduwd naar het centrum van de stad – de president
wuivend op zijn karakteristieke manier – was hij niet steeds de
president gebleven, de afstand had hij nooit ondertekend indertijd –
staatsrechtgeleerden bogen zich plotseling het hoofd erover en
journalisten schreven zich lam
de roes luwde snel – de wetten die werden uitgevaardigd – eerst, en
na een aantal jaren weer op de gebruikelijke wijze ingediend, hadden
voor het merendeel betrekking op wat al snel de Technische Inbouw
werd genoemd: het steeds verder in elkaar door laten dringen van
samenleving en techniek. De wetgever hoedde zich ervoor om overhaast
te werk te gaan. Bovendien bleek pas heel geleidelijk dat al die op
het oog geringe veranderingen en bijsturingen, wel degelijk onderdeel
waren van een groots opgedacht raamwerk

Op het moment dat wij ons op de arm getikt waanden, schoot ook het raster
weer vol. Achtergrond van alles wat ons voorspeelde sinds de limousine
tot stilstand is gekomen en we de ogen voor een moment, een moment
slechts, sloten. Nieuwe vlakken projecteren zich door het lijnenspel
heen: kegelvormige hennines versluieren in diagrammen van het
REM
vluchtige oog bewegingen
knipperend, vliedend en
stremmend tot de waterlanders als kroos de tijd- en ruimtespiegel
verwissen, om leven arbeid en taal af te schilferen.
Na kennis kunst en moraal rest ons nog éen laatste verticaal.
Religie is een druk die verlangens en strevingen uit ons pregenitale
tijdperk dienstbaar maakt aan een manier van samenleven. Een
zinnespeling waarmee wij onszelf kunnen verliezen in een boven ons
uitgaande totaliteit, onder inroeping van een an-archische
georganiseerdheid die toespitst in een individueel welbevinden

- opheffing van chaos – zelfbevestiging

perfectie competitie
Deze zichzelf
bevruchtende combinaties van combinaties, waardoor ootmoed uit
wankelmoed schuift en moed de schaal doorsnaveld van voorvoelde of
doorgemaakte angst, tatoeëren de binnenkant van onze gevoeligheden
met bloemrijke en drakerige onzekerheden, die met behulp van taboes,
tradities en hun jurisprudentie, de streng met de dood stevig
verkabelen. Op religie staat de beschaving geplant
de hardnekkigste poging om de zekerheid
van het aflopen van het bestaan uit de
weg te gaan
en om te zetten
middels een onsterfelijke of verhuisbare ziel
een eeuwige wederkomst
of jachtvelden van hetzelfde laken
om geweld om te

zetten in een nimmer zich voltooiende bekering.
Blijft kloppen aan de poort van alle slapen: een verlangen naar
verzoening

9tmet de uitersten in onszelf
met hen van wie wij houden en onszelf
waardoor we niet
voortdurend aangeknaagd worden óf door het idee fouten te hebben begaan
óf door de soms vagelijk aanschemerende en -schermende notie van

onbenulligheid in het overweldigende heelal van sterren, mensen en wat
zij uitstralen, zodat een evenwicht
dat toen wij onze embryonale
staat inruilden even volledig
verloren dreigde te gaan
levenslang het
vlot blijft waarnaar wij de vingers strekken.
Religie betekent verslaving aan tijd en verleden, draaiend om de naaf
van het verlies van de intra-uterine situatie: eeuwigheid
betekent de nietigheid van de individu (zeven of acht decennia)
te niet doen door de kosmos de eigen ideeënwereld, die verre
van individueel is, toe te dichten.
Religie houdt vast uit de magie, dat er krachten achter de ervaarbare
natuur zijn met wie tot overeenstemming moet worden gekomen
ruilbiddendiplomatie
uit de mythe, dat deze krachten met mensen
vergelijkbare persoonlijkheden representeren
vreesambivalentieidealisatie
houdt vast aan een scheppingsverhaal
geocentrisme esthetiekprojectie
aan een eeuwig opgelegde waarheid
bedrog demagogieautoriteit
tenslotte regelt religie de wisselstromen tussen collectiviteit en
eenling
liefderechtspraakdiscriminatie
Religie zet in met, en zet zich door middels uitverkoren individuen.
Wat werd de koning van Thebe geprofeteerd: dat het einde der dagen nabij
was? – neen. Dat de klassenloze maatschappij in het verschiet ligt? –
neen. Dat zijn zoon hem vermoorden zal.
En wat geschiedde
De sleutelfiguur op ons halfrond is, sedert het vernis definitief van zijn
mozaïek is ontdaan, de man die de boetestaf opnam, en met de ogen
uitgestoken, tastend en stuntelend de weg terug insloeg naar de grot,
de spelonk, waardoor wij allen eens het levenslicht zijn
binnengegleden. De man met een leven vol voorneolithische
zwerftochten: als zuigeling – als puber – volwassen, de speurtocht
in zijn verleden – en tenslotte zijn laatste gang. Het
hartvervoerende drama rond de koningszoon uit Korinthe houdt ons,
poorters van de slapen, de weg voor waaraan toch niet te ontkomen
valt
expeditie, exploratie en aan het eind het hoofd in de moeë
schoot, nadat, ondanks alle pogen dit te ontlopen, de
grondregelen van een redelijke vorm van samenleven
geschoffeerd zijn. Bij de meeste mensen is het
onder een van de stolpen, die op de schouwen en schoorstenen,
hooischelven en karrewielen nestelen

haardhuwelijkgezinpensioen
Eenmaal aan de macht is de heerser over de voorspartaanse,
vooratheense stadstaat vergeten dat hij een moord heeft gepleegd
verdringing
sublimatie
het sublieme vergeten
van de Opportunen
En het raadsel
dat hij op moet lossen om deze macht te verkrijgen – , van welk een
onthutsende naïveteit
intuïtie
bezwering
: wijsheid, het
antiintellektualistische syndroom waarmee de gevestigde orde steevast
als ordentelijk valt om te denkelen.
Aan het slot de loutering, de verlossing (vergeet niet dat wij de
allusoire oplossing in Kolonos alleen kunnen zien doorheen het
dichtgelijnde waad van Golgotha) en tot in lengte van eeuwen is de
hiërarchische doorstelseling in het vernis gekwast. Na zelfmoord van
zijn moeder en echtgenote, en opoffering van zijn dochterlijke zuster
vermag de held nog de verhouding tot zijn zoon niet in het reine brengen
omdat hijzelf levenslang zoon gebleven is.
Sinds het HP03 is het worstelen met de goddelijke normen niet langer
voorbehouden aan hereditair uit elkaar voortschuivende
persoonlijkheden. Het is onder keuze gebracht, het is een beroep
geworden: politicus. De politicus polijst verder in de wemelende
wandelgangen, die de hulzen vormen van onze gedachtenpatronen
als gemeenplaats
modderend in waarden die misschien daardoor
de hoogst aangeslagene blijven
als compromis
tussen de archaïsche fasen
oraal
anaal
en de genitale
tussen zelfzucht en collectieve drijfveren.
De politicus heeft zich in de wenteling der eeuwen zelf tot sfinx
getransformeerd
het geboortetrauma:

bakerend in de idolatrie

van het verleden

hulpelooskwetsbaar
en is zelf demet een alles overwinnende
inhoud van de raadselswil tot doorzetten
gaan bepalen
zoals de pseudo-ouders tot partijprogramma zijn omgevormd
het kordate besluit op de dialectische driesprong

tot debatten over bewapening
zoals op het moment dat het paard uit de samenleving verdween
de psychoanalyse zijn symbolische betekenis ontmaskerde.
Maatschappelijke bekeringen zijn op conservering gericht. In de politiek
wordt doodsangst omgezet tot een tyfone drift naar erkenning en roem, de
bijkans artistieke impuls door middel waarvan ook in het parlementaire
gezetel, dagelijks de antithetische relatie wordt vastgehouden die spel
heeft, niet alleen met ernst, vooral met realiteit.
Bestaat er een effectievere katalysator tot het in stand houden van
de soort?

Wat werd aan de jordaan geprofeteerd – wie werd er gedoopt – wat
overkwam deze

haast – aangetikt – op het allusionaire vernis dat met verbijsterende
verbetenheid mijn leven doornerfd heeft, vanaf het moment dat ik de
betekenis van woorden leerde onderscheiden, zonder te vermoeden welke
spinsels tussen hen webben. Het allusionaire leven tegen het eind van de
20e eeuw, nadat het a-denken geabdikeerd heeft
een bericht dat hele volksstammen door de overactiviteit
van de communicatiemedia nog steeds niet bereikt heeft
een bericht dat ganse populaties binnen onze
plasmaas nog niet haalt, door barricaderingen – ,

omdat we bang zijn anders ieder menselijk
contact te verliezen

het sakrosankte residu uit de neolithische revolte

landbouwkweek
temmen van dierenteelt
bezit
observerenbroedenconclusies
kennis
weten: kunde

dit alles klopt aan

de stap van plukkenopportunen slapen verder
naar landbouw
de
trede van lezen van aren

naar lezenbepalend onderscheid
Opponenten tikken pas zo’n 6000 jaartussen de mens
met de wijsvingersinds tussenen de overige
tegendit lichaamsdeelprimaten:
heten de duim een het kunnen
het voorhoofdschrijfstift wordt hanteren
vastgehoudenvan snijdende
schrijven:wetenschapvoorwerpen
de geld- en spraakmakenden
dulden wetenschap alleen

wanneer zijn resultaten
denken afgraven tot kunde

het allusionaire vernis, magnetisch de hersenen van de topclans
bezwerend, waar de middenstand met al zijn tentakels en poliepen
zich aan vast tracht te kleven, waar de overigen naar op
trachten te leven
kwissen
damesbladen
feuilletons
maximes
hagepreken
ridderromans

heldensagen
raadsels met
erotische godenkapriolen
sfinxen
herdersleven
orakels
belegering in 24 afleveringen
ondergrondse kernproeven
de druk die
uitgaat van het samenleven, de druk, de druk die iedere seconde tegen
de voering van je schedel, het pluche van je hartkamer, het behang van
je longen en de bloemetjes op je darmen perst en perst en perst, omdat
die hele samenleving zich in je heeft uitgekankerd, zodat het nog een
wonder mag heten dat alleen je ogen bloeddoorlopen zijn, je nagels
rouw-berand en je voeten tintelen tot winterslaap

tegengas, Drost, om het vernis eerst van zijn vuiligheid te ontdoen –
dan kunnen we daarna altijd verder zien. Ik hoop dat de vlammenwerper
die ik je gegeven heb voldoende is. Verontrusting? – bezorgdheid dat er
niets overblijft? Die walmen steevast uit de vuurmonden van degenen die
menen dat het dekblad hooguit aardig materiaal vormt voor het uitschot

1. rationalisering. Het magischmythologisch religieuse is in de verdediging
gekomen door het langzame opdringen van het verstand over het
instinkt. Rationalisering is erkennen van het primaat van de rede – en
blijven erkennen, ook wanneer vooralsnog de rede te kort schijnt te
schieten – ook wanneer er niets dan onrede om je heen beukt – ook
wanneer beweerd wordt dat er veel onheil ontstaat omdat de rede
fundamenteel niet in staat is ‘s mensen behoeften te dekken –
rationalisering betekent ruiterlijk erkennen dat in je verzet tegen de
religie een flinke dosis geloof verborgen is – betekent met beleid
schiften en scheiden: er bestaat geen verschil tussen verstand en de
totale mens: kampen tegen de geijkte tweedelingen zonder een

allesomvattende totaliteit als tactische reserve achter de hand te houden

religie is steeds in terugtocht zijnterug naar het begin van alle
vroeger: opstanding na debeginnen
oordeelsdag met gebeente ende wan waar alle hoop doorheen
al – nu is dit reeds moet
gereduceerd tot de zielwaar en wanneer begon de
– over honderd jaar is hetkern van de stiefburgerlijke
vermoedelijk een als dialectisch pit zodanig te verrotten dat de
te verstane ontwikkelingsprocesleuzen die tot mensenheugenis
tussen de hersencellen en de het ware beginsel hadden
genen, dat tot heractivering gecamoufleerd
komt, omdat gene cellen een naastenliefde
niet te onderschattenmilddadigheid
gevoeligheid aan de dag leggenopofferingsgezindheid
– hetgeen wetenschappelijk loslieten en
bewezen is – vooreen ontbladering aan het
bazuingeschaldaglicht trad, die samengeveegd
het terugwillen naar de oorsprongkon tot lijkenbelten
genesistoen het continentale stelsel
paradijsde dienstplicht invoerde?
moederschoottoen de Zitting van z’n romp
religie is het neolithischegesneden werd?
dolen en plukken, zonder vernis tijdens de dictatuur van de
een houding van terugtrekkendertig?
op een ongewerveld gelidof lag de eerste kiem in Sparta?
een ardennenoffensief na de beresina
Varennes
de adel die nooit opgehouden heeft multinationaal te opereren, gaat hier
voor het eerst openlijk de vaderlandverradende collaboratiebocht
om. Daarna konden alle sluizen open

vooruit kinderen van het vaderland, met de bloedschandelijke vaan van
barricade naar barricade – springen, koen, onverveerd met verbindingen
in het hoofd die samenklonteren, even ondoorgrondelijk – nog – als
atomen fuseren.
godsdienst is tot politiek geworden mythologie, en dat is wel voldoende
aan de orde geweest – volgend stadium
metafysica tast naar het begin als beginsel of oorsprong van
de totale werkelijkheid
onderzoekt de grondslag van de taal en daarmee die van de
werkelijkheid
gaat over de relatie van mens en wereld, en mens en machten
inzicht, contemplatie en dan komt achter de dingen
de diepere realiteit door
beschrijven uit-leggen
samenhangen vergelijkingen

intuïtie affectiviteit
verbeelding en kennis vloeien ineen
mythe en denken
kennis geen waarnemen maar een herinneringsvisioen
metafysica is het onderdeel van de wijsbegeerte waar de vraag naar het
laatste zijn centraal staat

in heel de westerse verlaging
holoceentertiairmezozoïcum
steekt bij blootlegging
de metafysica de kop op, de oren gespitst, de ogen op stokjes,
spiedend en glurend, en glibbert geluidloos verder, in mootjes gehakt,
als maden in de kwabben
wier werking alleen af te tasten valt in
gewelddadige resultaten
het Comité:schavotten ter wille van
rechtvaardigheid en medemenselijkheid
leerstellingen die voorhouden dat de gouden eeuw
in het verschiet eerst een periode van
dictatuur vereist
dat de onafhankelijkheid die gloort aan de einder
nog moet rijpen
dat geslachtsinstaat-zijn geenszins betekent: doen
dat copulatie, zij het nog zo liberaal, in verband moet
staan met de mens in zijn wezenlijke totaliteit
dat het geheel meer is dan de som van zijn delen
dat de optelsom van alle individuele belangen het grote collectieve
belang oplevert
en de vermoedelijk meest duivelse werking van het metafysische: dat de
combinatie van aanlegberoepskeuze werkkringen -kracht, op een
of andere manier vertaald zou kunnen worden in een geldelijke
beloning

metafysica is verantwoordelijk voor het feit dat mensen als ik
presidentje kunnen spelen. En dan achteraf – want het dringt, er is
nog verduveld weinig tijd – de verantwoordelijkheid daarvoor
delegeren naar een door geen vinger op te leggen rotatiespel van
abstracte begrippen

DROST FELLENVOLLER BEURT HET SCHAP MALCONSORT: 46 EFOREN

de president zette nog slechts politiek uit die in rechtstreeks verband
stond met de verdere menselijke evolutie
eerst na decennia zal het mogelijk zijn vast te stellen in hoeverre
het stramien dat de wetgever voor ogen stond, daadwerkelijk in staat
is gebleken om de leuzen en lasters die de samenleving tot

mensenheugenis hadden omfladderd en omkneld van hun prerogatieven
te ontdoen
helemaal verdwijnen zullen ze wel nooit
en dat hoeft ook niet in de pluriformiteit
of er van lieverlee een einde is gekomen aan het spelpatroon waarbinnen
sociale verbeteringen automatisch de speelbal worden van het al of niet
consessiesdoen – of eindelijk de laatste fluittoon uitgeblazen is van
de opvatting als zouden alleen Opponenten berijders van stokpaardjes
zijn, – die derhalve eerst maar moeten bewijzen het beter te kunnen en
betere opvattingen voorhanden te hebben – of hun nu ook het vrije
initiatief gegund is om ideeën te praktiseren, zonder redeloze
beletselen

het α-denken liquideren betekent de metafysica ter aarde bestellen – allez,
stap voor stap – 2. bewustwording – wat ik daar onder versta? –
doorkrijgen dat gedragsregels niet een aan de hemel verschenen
tafeling vertolken, waarmee je het als onbeschreven individu maar op
een akkoordje moet zien te gooien – je weet al lang, zo zit het niet
in elkaar – op het moment dat de individu zich persoonlijk gaat meten
met de voorschriften, heeft hij al jarenlang als een gevoelige plaat
meegedraaid
waslaag
griffen
snerpen
voorzien van een
schroefdraad die een normatieve codering sensoriseert – bewustworden
betekent doorkrijgen dat ook het doorkrijgen je met naalden wordt
ingegeven – betekent het leven bezien met slechts éen toekomstbeeld
aan de horizon, een biologisch: de dood. De dood, los van testament,
tragiek en sado-ethische normaliseringen – betekent niet alleen
erkennen maar voor al het andere aanvaarden dat ook bewustworden
als woord
proces
als handeling die buiten het bestaan van de term
geen vatbaarheid heeft
een hulpmiddel is, zodat de frons in je denken, die onverbiddelijk
wijst naar het tekortschieten van begrippen en begrip, zelf onderwerp
wordt van onderzoek. Dan krijg je contact met de luren die de dialektiek
in de lurven tracht te krijgen. Onttrekken aan de dubbelzinnigheden
lukt nooit, ondanks constant verzet. -Hier ligt de kern van de
dualiteit anarchisme – individualisme
die van lichaam – zielgeest en verstand
over eigenschap – aangeleerd
materie – substantie
analytisch – synthetisch
tot in moleculairnucleair
schuil blijft gaan

we hadden het tot dusver
te veel over het vernis
óp de atollen van ons
bestaan – nu meer ertussen
stol – stollen – stokken – ronnen – hapering
de honger naar
maatschappelijk verkeer
begint met het ruilen
van vrouwen
ruil de basis
van elke relatie
tot cultuur
palmen en paaien
kunst bidden:
matigde godheid gunstig stemmen
iso dwingen afdwingen
lerenlist bedrogoffer
vraag en aanbodtotem
familie
het bedrijfsleven enbod bede
zijn idealen los zien balans
van de rest van dete-weeg-brengenromance
westerse afbladdering hartstocht
procreatie
prat op z’n cijfers
kwantificiering –ook het materialisme
waar blijft de is een uitvloeisel
heilige individuvan de metafysische
steeds hoger, snellerstrategie
al maar groei:
wegkwanselen van de dood 1939-1945:38
miljoen doden
concurrectie
perfectiezeker het historische
materialisme dat
evenals de
geweldige internepsychoanalyse niet
planning uitgaat van wat er is
catalysator van chaosmaar een middel aan
naar buitenuit de hand doet om de
chaos te verklaren
om daarna vast te
stellen wat er is

acht jaar bereids eenkwaad, het verlies
classic is, met schonevan onbegrensde
naakten die uit deerotische mogelijkheden
musea (daar mocht het
altijd) via
pornokeldertjes in de
reclamekolommen van de
dames- en de
herenbladen verfomfaaien

sinds bewustwording het esthetiserende
factor is in bloedspoor dat via
de beschaving, wordt kansel
ook het huidige kanselarij
mensbeeld zichtbaar verkwanseling
zoals dat sinds het blubbert en beerput
HP03 is gegroeid. in de tempelierende
Een opponent en genarcotiseerde
mensbeeld, dwars denkgelagen van hen
door het opportune die met de hoeven
heen – beter, aan voelen dat je
het opportune hoofd met een
met encefalogrammen avantgardistisch beurs
doorschoten standpunt én de burcht
de Opportuun burger een trap tegen tempel
een verkrampt de hurken geeft architraaf
geklauwde mantelbaviaan bovendien aan de fries waarop de
doorgekromd hangende omkaderingen kronkelende in mootjes
in de knieën, niets verandert – gehakte maden als
waarin het hart integendeel dat je hiërogliefen tot
een uitgespaarde jezelf er slinks bij vernerving zijn
ruimte is insluit gekomen