Toost maar rood op die halve vrijdagmiddag in de regen
en wie toen vergeten is onder de oleanders.
Ik dans met Nadie. Ze glimlacht.
Vandaag smelten we onze benen.
Een beetje vals neurie ik door het raam.
Zij versnijdt de tonijn, tomaat en scherpe ui.
Ik zit achter de witte piano en speel voor haar.
Zo helder kan niemand spreken.
Ze eet het hart van heimwee op en
toost maar rood op die halve vrijdagmiddag in de regen.
