De redaktie van Raster vroeg ruim vijftig auteurs een verdwenen of in onbruik geraakt ding tot leven te roepen, een ding gekoppeld aan een vergeten woord.
De bijdragen, slechts aan omvang gebonden, variëren van persoonlijke verhalen, herinneringen, gedichten tot objectieve beschrijvingen en definities. Hoewel ervan enige systematiek geen sprake is, tekent zich in een wirwar van individuele herinneringen een patroon af van sporen van een periode die pas twee decennia na de oorlog definitief werd afgesloten en waarvan de geschiedenis nog geschreven moet worden.
Op die manier is een Vergeetwoordenboek ontstaan, waarvan de lemmata evenzovele puncties zijn in het collectieve geheugen met betrekking tot een niet eens zo ver achter ons liggend verleden. In het Vergeetwoordenboek ziet men de herinnering aan het werk-het werkterrein bij uitstek van de literatuur-en dat zou wel eens een creatieve aanvulling of zo men wil voorbereidend werk van de geschiedschrijving kunnen zijn.
Van de gekozen trefwoorden en vele andere min of meer vergeten woorden, die in één moeite door werden opgehaald, is achterin een lijst te vinden met korte omschrijvingen.
