Gerhard Roth en August Walla in diens kamer in het Haus der Künstler
Ernst Herbeck en Gerhard Roth
Als een soort voetnoot bij de reportage over het paviljoen voor kunstenaars, het ‘Haus der Künstler’, op het terrein van een in Gugging gelegen psychiatrische inrichting, hier nog enkele gedichten van Ernst Herbeck (1920-1991) die daar een groot deel van zijn leven heeft doorgebracht; ze zijn geschreven over een periode van 1960 tot 1991.
Het zwijgen
Het moeilijkste is het zwijgen
zowel in de zomer als in de winter.
zo is het op aarde
met daarop ijs en sneeuw
Dat is allemaal heel belangrijk,
en verrast ons zeer
Dat is niet in zoden-rozen
Dat zeggen wij niet meer.
De giraf
De giraf heeft een lange nek
De giraf is groot eens
zo groot als zijn lijf.
stamt af van de muis en
verveelt zich net zo in de grond.
De giraf is bruingevlekt
op de grote nek en het lijf.
De taal
a + b blinken in een klaverzee.
Bloemen aan de rand van het veld.
De taal. –
de taal is ten prooi aan het dier.
en loeit in de a van de klank,
de c sist maar wat rond en
is ook korte tijd zijn
geweer.
De dame
De dame eet niet.
En daarom gaat zij wandelen.
Een dame maakt harde grappen.
Een dame ziet eruit als een lieveheers beestje.
Een dame glipt voorbij als een fazant.
Een dame loopt alleen rond.
Een dame praat veel.
De mond
Niet ieder mens heeft een mond
menige mond is gediskwalificeerd
of geopereerd. Zoals bij mij
de arts zegt ieder mens heeft
een mond. de mond is er
vooral om te eten. De mond
bestaat uit de bovenlip en de
onderlip, het schuitje en de
tapper. De tanden in de bovenkaak
en ook in de onderkaak. De halve
neus hoort ook tot de mond. Net als
beide oorlellen en de wijsvin-
ger als je hem in je mond gestoken
hebt.
Het leven van de stenen
Het leven van de stenen in de klok.
behartigen de tijd in de klok.
of brengen de tijd in de klok op gang.
en de klok loopt. De
wijzers wijzen
de juiste tijd aan.
De wijzers de klokken van de tijd
wijzen de juiste tijd aan.
De stenen wijzen in
vliegende vaart van de klok,
wij vliegen mee! Het leven
van de stenen in de klok.
Gezichten
Gezichten zijn er overal
op de markt, op de
voorste rijen in de bioscoop,
ook in het circus. Gezichten zijn
er vooral op het gemaskerd bal.
Het algemeen welbehagen
Ik weet niet waarvoor ik weet niet
waartoe en ik weet niets! Ik weet
niet waartoe, ik weet niet waarvoor ik weet
van niets. –
Ernst Herbeck;!
19.9.1989
Neem me niet kwalijk. Ernst Herbeck;!
De poëzie
De poëzie is een mondelinge vorm van vorming van de geschiedenis in vertraagde opname. De poëzie is dichtkunst. De meester heeft ons op school geleerd dat poëzie tot de dichtkunst behoort. De poëzie is ook een afkeer van de werkelijkheid die zwaarder is dan deze. De poëzie is een overdracht van de overheid naar de scholier. De scholier leert de poëzie en dat is de geschiedenis in het boek. De poëzie leert men aan de hand van het dier dat zich in het bos bevindt. Beroemde geschiedenisschrijvers zijn de gazellen.
Ik schrijf over vissen in het aquarium
Er zijn droge en
natte vissen: Droge
vissen zijn de grote
vissen; zoals de haajen.
Droge vissen leven
in de Rode Zee en
aan de kust van Spanje.
Vissen die in het aquarium
leven; Zijn meestal
uitgehongerde vissen zoals
de haaien.
De strijd en de zege
De strijd is ten einde hij
is gewonnen. Grote eer
en veel gefeliciteer. Dan
komt de na de strijd
komende rust –
Bedankt voor
het mede-
leven !
28 3.1991 —- Ernst Herbeck
_________________________________
Uit: Ernst Herbeck, Im Herbst da reiht der Feenwind. Gesammelte Texte 1960-1991, 1992.
