daarom geven we vandaag, 4 mei 1967,
voor de werknemers in het zuivelbedrijf
enige beelden van bijv. de piaski.
(een mauvaise plaisanterie natuurlijk,
vooral na de karnemelksepappolka
en krelis heeft van die kouwe handen)
vandaag, om maar eens een dag te noemen,
kijken we naar de figuren uit het kamp
die zich uitkleden en wachten en vallen,
en we zien de beroete priesters
van Sonderkommando 1005 die met ijzeren
haken 400 of 700 figuren bovenbrengen
en als de brandstapel is opgericht, zien we
dat het systeem van aansteken eigenlijk
heel eenvoudig is.
vandaag, om maar eens een dag te noemen,
zien we het vuur dat niet zuivert (affina)
en niemand, niemand die uittreedt om te zeggen:
‘zalig gij, die van onze gewesten
ondervinding meevoert om beter te leven!’
nee, dat is een heel ander boek.
we lezen:
sedert enige tijd kon ik mij op het terrein
niet meer vrij bewegen. In het midden van
het terrein stond een bank waar geslagen
werd en er waren zogenaamde schijtkaarten.
als iemand op het terrein gepakt werd, die
er geen bezat, kreeg hij 25 stokslagen. In
elke groep waren drie schijtkaarten: één
voor 15 zoomsters, éen voor 20 machine-
stiksters en de derde voor de brigadier,
de voorwerkster en de strijkster.
(Janina H. 12j.)
– onvoorstelbaar
is het Sonderkommando 1005
(met ijzeren haken dragen ze
de figuren naar het altaar)
– onvoorstelbaar
zijn ook de figuren…
joseph leruch was boekbinder,
moische goldberg kapper,
maar deze feiten
laten zich niet combineren,
de namen deugen hoogstens
voor een witz,
ja, ja, een rabbi die zegt
dat de wereld niet leeft
en niet sterft,
maar zich voortsleept..
ha! ha!
er is een groot verschil
tussen vernietigen,
ja, dat denken we als
we zo om ons heenkijken
en enigszins verbaasd over
een vreemde berg dames-
heren- en kinderschoenen
wat bloemen leggen op
bijv. de piaski.
