het tijdelijk standbeeld
van de toerist
staat in elke stad
het is hem of haar
stilstaand
en ten voeten uit
er is weinig wind
niet zo veel dat de plattegrond
in zijn of haar handen
balsturig wordt
de toerist heeft zojuist
een blik geworpen op
een straatnaam in een taal
die niet de zijne of de hare is
de straatnaam heeft de toerist
hij of zij maar vaak een hij
zojuist gevonden op de plattegrond
die hij of zij in beide handen houdt
vervolgens heeft de toerist
zijn of haar stadsplan zo gedraaid
dat de behulpzame pijl naar
het plaatselijke noorden wijst
nu rust zijn of haar blik
op de gevonden plek van papier
die hij of zij op het punt staat
te identificeren – eindelijk! –
met zijn of haar reeds popelende
hoogst werkelijke voeten
ieder voor zich al helemaal klaar
voor de vertaalslag
van papier, legenda, schaal
naar het lokaal plaveisel
en de eerste stap
schaal 1:1
op rug of buik
hangt uiteraard
het uiterlijk geheugen
al gereed het aanstaande
op dit moment
blank van verlangen nog
zoals wij weten zal de vreemdeling
na zijn of haar verkeer
de nu nog scherpgevouwen plattegrond
eerlang hebben vervangen
door zijn of haar
hoogst eigenhandige
voor de volle honderd procent
zelf gemaakte ansichten
deze toerist op het punt
zijn of haar blik los te maken
van de plattegrond en te richten
op de stad in kwestie
staat overal
en is zijn eigen standbeeld
alleen het stadsplan
dat hij vasthoudt
brengt hem thuis