het tijdelijk standbeeld

van de toerist

staat in elke stad

 

het is hem of haar

stilstaand

en ten voeten uit

er is weinig wind

niet zo veel dat de plattegrond

in zijn of haar handen

balsturig wordt

 

de toerist heeft zojuist

een blik geworpen op

een straatnaam in een taal

die niet de zijne of de hare is

 

de straatnaam heeft de toerist

hij of zij maar vaak een hij

zojuist gevonden op de plattegrond

die hij of zij in beide handen houdt

 

vervolgens heeft de toerist

zijn of haar stadsplan zo gedraaid

dat de behulpzame pijl naar

het plaatselijke noorden wijst

 

nu rust zijn of haar blik

op de gevonden plek van papier

die hij of zij op het punt staat

te identificeren – eindelijk! –

met zijn of haar reeds popelende

hoogst werkelijke voeten

 

ieder voor zich al helemaal klaar

voor de vertaalslag

van papier, legenda, schaal

naar het lokaal plaveisel

en de eerste stap

schaal 1:1

 

op rug of buik

hangt uiteraard

het uiterlijk geheugen

al gereed het aanstaande

op dit moment

blank van verlangen nog

 

zoals wij weten zal de vreemdeling

na zijn of haar verkeer

de nu nog scherpgevouwen plattegrond

eerlang hebben vervangen

door zijn of haar

hoogst eigenhandige

voor de volle honderd procent

zelf gemaakte ansichten

 

deze toerist op het punt

zijn of haar blik los te maken

van de plattegrond en te richten

op de stad in kwestie

staat overal

en is zijn eigen standbeeld

 

alleen het stadsplan

dat hij vasthoudt

brengt hem thuis