Bij benadering drieëndertig tot veertig-plus dagen eerder –
ik
herinner het mij nog goed,
het was nacht –
vlogen ze
over
richting zee,
dus kon het niet uitblijven: dat ook mijn moeders
hand, per zakdoek, westwaarts bewoog,
de
ganzen tegemoet
die
gakkend
in mijn hoofd steeds weer de dag ontkennen dat mijn vader eerst
gewoon wel en toen
ineens
niet meer.
ademde.