In 1992 wijdden we een hele aflevering van Raster (nummer 57) aan het werk van Sem Dresden, in het bijzonder aan de problematiek die hij behandelt in Vervolging, vernietiging, literatuur (1991). Kort nadien ontstond het idee een soortgelijke aflevering – en eveneens stilletjes bedoeld als bescheiden hommage – te maken met en over Kees Fens. Net als Dresden zegde die, zonder aarzelen en enthousiast, zijn medewerking toe.
Over inhoud en vorm van dit Fens-nummer zijn we betrekkelijk lang onzeker geweest. Wat we wel van meet af aan wisten, was dat het qua aanpak en uitvoering niet zomaar een kopie van het Dresden-nummer kon worden. Ging het daarin om een welomschreven thema – schrijven over de verschrikkingen van de concentratiekampen -, nu was de thematiek net zoveelomvattend als het werk van Fens zelf. Misschien werden we wel vooral gedreven door het verlangen daar enige samenhang in te zien, zowel in de breedte als in de diepte.
Met Dresden voerden we één marathongesprek (waarna we allemaal een essay schreven over aspecten van het thema die om verdieping of uitbreiding vroegen), in dit geval, wisten we, zouden we het daar niet mee redden. Uiteindelijk hebben we, in het voorjaar en de zomer van 1993, een viertal lange en geanimeerde gesprekken met Fens gevoerd, twee in Nijmegen en twee in Amsterdam – in geen van de gevallen wilde hij vooraf weten waar we het over zouden hebben. Daarna constateerden we over zoveel boeiende gespreksstof op de band te beschikken dat er voor aanvullende artikelen weinig ruimte meer overbleef. We kozen voor twee opstellen van Fens, waarin hij zich uitgebreid uitspreekt over onderwerpen die in de gesprekken beknopter aan de orde komen. De gesprekken werden uitgetypt door Murat Aydemir en geredigeerd door Cyrille Offermans en Willem van Toorn.
