Toen het de stad van de saracenen was dompelden vrouwen

Hun wasgoed in zoetwaterbekkens aan zee · golven vloeiden

de kanalen binnen en spoelden de zeep uit en

dropen schuimend weer af · boven de klont huizen

verrees de rots van het schelpkalk en verhief

zijn vorm van een hoofd: in zijn reliëf

lag het zuiverste wit · toevoeging van lood

aan het looi gaf een glans als van markasiet

verdigris kwam uit Griekenland en was als groenspaan

zout dat uit koper werd gewonnen · voor de moskeeën

kwam turkoois uit nishapur en spiegelde het groen

aan zee en van ver daar weer achter ook ultramarijn

fijngemalen lapislazuli uit de hindukush

dat boven het vuur tot wit glas werd geblust

fijn geraspeld uit takken van de indiase waid werd indigo

maar de wasvrouwen noemden het anders: al-nil

vanewge het poeder dat zo blauw was als de rivier die ze

nooit hadden gezien en de tinctuur uit smyrna: al-azarah

sap uit de wortels van de meekrap · niets echter

was kostbaarder dan het secreet van een slakje: purper

dat aan de rode zee nog tot steen verstarde · rehj-al-ghar

daarentegen was ertsstof en kwam in holen voor

verhit verdampte het domweg · op de golven en hun licht

daarentegen verpulverde het arseen nacht na nacht

tot het fijnkorrelige goudkleurige pigment

van de zon en de schreefjes waarmee elke soera hier begint

de zee tot ver in de verte een stukgelezen foliant

waarvan de pagina’s de klippen bleken · koud branden

in het kalk om de ochtend opnieuw zijn wit af te vangen.

 

toen het de stad van de saracenen was wrongen vrouwen

op stenen wasplanken de was uit · het opspannen

ervan gebeurde ergens hogerop in de tuinen

een beeld van de zomer · hitte vol schaduwschimmen

woorden die ver door de stille namiddag drongen

en nergens iemand om ze in woorden te vangen

een taal waarvan ik de vloeiende letters slechts leen –

met al die sierlijke staarten die ik teken als kustlijn

met havens als puntjes erboven – om jou te schrijven:

zoals anderen die misschien geen brieven schreven

maar van een reis kleine zakjes met kleuren toonden

om uit te drukken wat woorden niet konden

door de donkere kleurstof op een leeg blad uit te schudden

hun blik gericht op degene die ze als geliefde hadden

 

Atelier sul mare 31 XII 00